گاهی طرف معامله، هنگام تشکیل معاملۀ دَینی یا استفاده از مال غیر، قصد دارد که عوض را نپردازد. قصد عدم پرداخت با تعهد به پرداخت که اثر مستقیم یا غیرمستقیم معاملات معوّض است منافات دارد. از اینرو، این مسئله مطرح میشود که آیا چنین معاملهای صحیح است یا نه. این مسئله دربخش معاملات فقه و نیز درعباداتی که این گونه قراردادها و معاملات به نحوی با آنها ارتباط داردمطرح شدهاست مانند وضو، غسل و نماز که در آنها اباحۀ آب و نیز مکان و پوشش نمازگزار شرط صحت عبادت است. در بحث معاملات نیز، قصد عدم پرداخت ممکن موجب بطلان معامله، غصبی شدن ید گیرنده و تبدّل عوض المسمی به عوض المثل گردد. این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و ابزار کتابخانهای در صدد تبیین و توجیه نظری است که معاملهای را که در آن مدیون قصد پرداخت دین را ندارد باطل میداند.
محقق داماد, سید مصطفی, & نعمت اللهی, اسماعیل. (1402). تأثیر قصد عدم تأدیۀ عوض بر صحت معاملات دَینی. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 56(1), 201-217. doi: 10.22059/jjfil.2023.355394.669489
MLA
سید مصطفی محقق داماد; اسماعیل نعمت اللهی. "تأثیر قصد عدم تأدیۀ عوض بر صحت معاملات دَینی", فقه و مبانی حقوق اسلامی, 56, 1, 1402, 201-217. doi: 10.22059/jjfil.2023.355394.669489
HARVARD
محقق داماد, سید مصطفی, نعمت اللهی, اسماعیل. (1402). 'تأثیر قصد عدم تأدیۀ عوض بر صحت معاملات دَینی', فقه و مبانی حقوق اسلامی, 56(1), pp. 201-217. doi: 10.22059/jjfil.2023.355394.669489
VANCOUVER
محقق داماد, سید مصطفی, نعمت اللهی, اسماعیل. تأثیر قصد عدم تأدیۀ عوض بر صحت معاملات دَینی. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 1402; 56(1): 201-217. doi: 10.22059/jjfil.2023.355394.669489