مطابق بند الف ماده290 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، چنانچه فردی با انجام کاری قصد کشتن کسی را داشته و قتل هم در عمل اتفاق بیافتد، نوع وسیله یا نحوهی رفتار ارتکابی در تحقق قتل، نقشی نداشته و قتل، عمدی محسوب میشود. مبنای فقهی ماده مزبور رأی مشهور فقهاست. در مقابل رأی مشهور، جمهور فقهای اهل تسنن و برخی از فقیهان امامیه معتقدند اگر وسیله یا رفتار ارتکابی نوعاً کشنده نباشد، چنین قتلی عمدی محسوب نشده و شبه عمد میباشد. مقاله حاضر به تشریح دو دیدگاه بالا و ذکر ادله ایشان پرداخته و به روش فقهی- اجتهادی بر ترجیح نظر غیرمشهور استدلال کرده و پیشنهاد اصلاح بند الف ماده 290 را داده است که با عنایت به کاستن از موارد قصاص و اعدام، اقدامی شایسته میباشد. براساس دستاوردهای مقاله اگر قاتل در رفتار خود عامد بوده و قتل هم اتفاق بیفتد، چنین قتلی در صورتی عمدی است که وسیله یا رفتار ارتکابی نوعاً کشنده باشد و در غیر اینصورت قتل شبه عمدی خواهد بود،
نوروزی, عاطفه, & وطنی, امیر. (1401). تأثیر نحوه انجام رفتار منجر به قتل در عمدی بودن قتل. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 55(1), 219-197. doi: 10.22059/jjfil.2022.336569.669291
MLA
عاطفه نوروزی; امیر وطنی. "تأثیر نحوه انجام رفتار منجر به قتل در عمدی بودن قتل", فقه و مبانی حقوق اسلامی, 55, 1, 1401, 219-197. doi: 10.22059/jjfil.2022.336569.669291
HARVARD
نوروزی, عاطفه, وطنی, امیر. (1401). 'تأثیر نحوه انجام رفتار منجر به قتل در عمدی بودن قتل', فقه و مبانی حقوق اسلامی, 55(1), pp. 219-197. doi: 10.22059/jjfil.2022.336569.669291
VANCOUVER
نوروزی, عاطفه, وطنی, امیر. تأثیر نحوه انجام رفتار منجر به قتل در عمدی بودن قتل. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 1401; 55(1): 219-197. doi: 10.22059/jjfil.2022.336569.669291