طلاق یکی از راههای پایان دادن به زندگی زناشویی و آخرین راهکار برای حل اختلاف زندگی مشترک است. در نصوص روایی، از طلاق به عنوان مبغوضترین حلال یاد شده است. با توجه به نصوص و از دیدگاه جمهور فقها، اصل در طلاق بر منع و عدم ایقاع آن و تشویق بر ادامۀ حیات زوجیت است؛ ولی حکم به وقوع برخی از طلاقها مانند طلاق سکران، طلاقهای سه گانه با یک لفظ و طلاق در زمان عادت ماهیانه از منظر برخی از فقها، بر خلاف این اصل کلی است. با بررسی آیات قرآن در مورد طلاق، چنین به نظر میرسد که با توجه به سیاق آیات قرآن، طلاقی که در شرع مباح و مورد نظر شارع میباشد، نیازمند آن است که پس از طی مراحل و تحت شرایط خاصی واقع شود. دلالت لفظ "مرّه" در آیۀ "الطلاق مرتان"، و برخی از روایات، بیانگر این امر است. نتیجه این رویکرد آن است که بر خلاف دیدگاه جمهور فقها، بسیاری از طلاقهایی که مبتنی بر طی مراحل و رعایت شروط آن نباشد واقع نمیشود.
بابرتی، محمد، العنایة شرح الهدایة، بیروت، دارالفکر، بیتا.
بخاری، محمد، صحیح البخاری، بیروت، دار طوق النجاة، 1422ه.
بهوتی، منصور، کشاف القناع، بیروت، دار الکتب العلمیة، بیتا.
بیضاوی، محمد، انوار التنزیل و اسرار التأویل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1418ه.
بیهقی، احمد، السنن الکبری، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1424ه.
جزیری، عبدالرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعة و مذهب الامامیه، بیروت، دار الثقلین، 1424ه.
جغیم، نعمان، طرق الکشف عن مقاصد الشارع، اردن، دار النفائس للنشر و التوزیع، 1435ه.
جلالی، مهدی و آجیلیان ما فوق، محمدمهدی، بررسی سندی و متنی حدیث "ابغض الحلال الی الله الطلاق"، نشریه آموزههای حدیثی، 1396ش، شماره 1، سال اول، تابستان 1396ش.
جمالی, محمد, & امینی, لیلا. (1401). نقد دیدگاههای فقهی ناظر بر طلاق براساس آیات قرآن. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 55(1), 102-77. doi: 10.22059/jjfil.2022.341845.669356
MLA
محمد جمالی; لیلا امینی. "نقد دیدگاههای فقهی ناظر بر طلاق براساس آیات قرآن", فقه و مبانی حقوق اسلامی, 55, 1, 1401, 102-77. doi: 10.22059/jjfil.2022.341845.669356
HARVARD
جمالی, محمد, امینی, لیلا. (1401). 'نقد دیدگاههای فقهی ناظر بر طلاق براساس آیات قرآن', فقه و مبانی حقوق اسلامی, 55(1), pp. 102-77. doi: 10.22059/jjfil.2022.341845.669356
VANCOUVER
جمالی, محمد, امینی, لیلا. نقد دیدگاههای فقهی ناظر بر طلاق براساس آیات قرآن. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 1401; 55(1): 102-77. doi: 10.22059/jjfil.2022.341845.669356