تقدّم و برتری منطوق بر مفهوم، محلّ إتّفاق علما است. همین تقدّم سبب شده تا تخصیص عام به وسیلهی مفهوم مخالف، محلّ خلاف و نزاع باشد. منشأ اختلاف، ضعیف بودن تخصیص به وسیلۀ مفهوم مخالف است. اختلاف در این باب، فرع بر پذیرش حجیّت مفهوم مخالف است. محلّ نزاع، دو کلام صادر شده از متکلّم واحد یا متکلّمانی است که در حکم متکلّم واحد هستند. نیز باید مفهومِ معارض با عامّ خود حجّت باشد. همچنین نباید دلیلی قوی‌تر از مفهوم مخالف، مانع تخصیص شود. جمهور، تخصیص را پذیرفته‌اند؛ با این استدلال که مفهوم مخالف در حکم منطوق است. لکن از این میان، برخی این تخصیص را به منزلهی قیاس و برخی، لفظ می‌دانند. در مقابل، عدّه‌ای چنین تخصصی را نپذیرفته‌اند؛ با این استدلال که عام، منطوق است و منطوق مقدّم بر مفهوم است. برخی هم توّقف کرده ِِِو قائل به ترجیح نشده‌اند. دیدگاه جمهور که إعمال هر دو دلیل، یعنی منطوق و مفهوم را در پی دارد، راجح است.
پارسا, فرزاد. (1391). تخصیص لفظ عام به وسیله ی مفهوم مخالف در اصول فقه اهل سنّت. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 45(2), 15-28. doi: 10.22059/jjfil.2013.35386
MLA
فرزاد پارسا. "تخصیص لفظ عام به وسیله ی مفهوم مخالف در اصول فقه اهل سنّت", فقه و مبانی حقوق اسلامی, 45, 2, 1391, 15-28. doi: 10.22059/jjfil.2013.35386
HARVARD
پارسا, فرزاد. (1391). 'تخصیص لفظ عام به وسیله ی مفهوم مخالف در اصول فقه اهل سنّت', فقه و مبانی حقوق اسلامی, 45(2), pp. 15-28. doi: 10.22059/jjfil.2013.35386
VANCOUVER
پارسا, فرزاد. تخصیص لفظ عام به وسیله ی مفهوم مخالف در اصول فقه اهل سنّت. فقه و مبانی حقوق اسلامی, 1391; 45(2): 15-28. doi: 10.22059/jjfil.2013.35386
)