Conceptual Scope and Limitations of Instances in Reason of Wisdom in Mullā Aḥmad Narāqī's View

Document Type : Research Paper

Authors

1 Ph.D. Student in Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Tehran

2 Associate Professor, Department of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Tehran

3 Assistant Professor, Department of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Tehran

Abstract

From among four reasons, the lowest identical point is about wisdom. The various meanings of this word and its position not being elaborated in the chapters of the principles of jurisprudence have increased the ground for unfolding misunderstanding. In this situation separate examination of the views of each expert can reduce the probability of being ensnared in equivocation and help reaching mutual understanding. Mullah Ahmad Narāqī, one of the important uṣūlīs in the early period of the revival of uṣūl (principles of jurisprudence), meticulously discusses the dimensions of reasons for wisdom. But his ideas have been less noticed. Despite accepting the authority of wisdom and its theological and uṣūlī bases, he has expressed contemplative conditions for invoking this reason and has important considerations about the rule of concomitance, whose result is the systematization of the ruling by means of wisdom and he jurisprudent's adherence to them reduces the efficiency of wisdom in drawing inference. Narāqī has also criticized the invocations of other jurists to reason by relying on his uṣūlī principles. In this paper, with a special approach to a lesser known work of Narāqī, his views and critiques about the reason of wisdom are discussed.

Keywords


[1]. قرآن کریم.
[2]. نهج البلاغة (للصبحی صالح).
[3]. اردبیلی، احمد ابن محمد (1403ق). مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الأذهان، محقق/ مصحح: عراقی، اشتهاردی، یزدی. قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[4]. انصاری، مرتضی ابن محمدامین (1416ق). فرائد الأصول، قم، مؤسسه النشر الإسلامی.
[5]. ــــــــــــ (1383). مطارح الأنظار، قم، مجمع الفکر الإسلامی.
[6]. برقی، احمد ابن محمد (1371ق). المحاسن، قم، دارالکتب الإسلامیة.
[7]. تونی، عبدا... ابن محمد (1415ق). الوافیة فی اصول الفقه، قم، مجمع الفکر الإسلامی.
[8]. حائری اصفهانی، محمدحسین ابن عبدالرحیم (1404ق). الفصول الغرویة فی الأصول الفقهیة، قم، دارإحیاء العلوم الإسلامیة.
[9]. حسن­زاده آملی، حسن (1381). هزار و یک کلمه، قم، دفتر تبلیغات اسلامی.
[10]. خراسانی، محمدکاظم ابن حسین (1409ق). کفایة الأصول، قم، مؤسسه­ی آل‌البیت علیهم‌السلام.
[11]. سبحانی، جعفر (1383). رسائل اصولیة، قم، مؤسسه­ی امام صادق علیه السلام.
[12]. شهیداول، محمدابن‌مکی (1410ق). اللمعة الدمشقیة فی فقه الإمامیة، محقق/ مصحح: محمدتقی مروارید و علی­اصغر مروارید. بیروت، دارالتراث ‏‏ـ الدار الإسلامیة.
[13]. شهیدثانی، زین­الدین ابن علی (1410ق). الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، قم، کتابفروشی داوری.
[14]. ــــــــــــ (1413ق). مسالک الأفهام الی تنقیح شرائع الإسلام. قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة.
[15]. شیخ صدوق، محمد ابن علی (1378ق). عیون أخبار الرضا علیه السلام، محقق/ مصحح: مهدی لاجوردی. تهران، نشر جهان.
[16]. شیخ طوسی، محمد ابن حسن (1407ق). تهذیب الأحکام، محقق/ مصحح: حسن الموسوی. تهران، دارالکتب الإسلامیة.
[17]. صدر، سید محمدباقر (1417ق). بحوث فی علم الأصول، بیروت، الدار الإسلامیة.
[18]. ــــــــــــ (1418ق). دروس فی علم الأصول، قم، مؤسسه النشر الإسلامی.
[19]. طباطبایی، سید محمدحسین (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن، قم، مکتبة النشر الإسلامی.
[20]. عراقی، ضیاءالدین (1363). تحریر الأصول، قم، مهر.
[21]. عاملی، محمدابن‌حسن (1409ق). تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، قم، مؤسسه­ی آل البیت علیهم السلام.
[22]. علامه­ی حلی، حسن ابن یوسف؛ فاضل مقداد؛ حسینی، ابوالفتح ابن مخدوم (1365). الباب الحادی عشر مع شرحه النافع یوم الحشر و مفتاح الباب، تهران، مؤسسه ی مطالعات اسلامی.
[23]. علامه­ی حلی، حسن ابن یوسف (1413ق). قواعد الأحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[24]. علامه­ی حلی، حسن ابن یوسف (1412ق). منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، مشهد، مجمع البحوث الإسلامیة.
[25]. علیدوست، ابوالقاسم (1388). فقه و مصلحت، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه ی اسلامی.
[26]. فیض کاشانی، ملا محمدمحسن (1406ق) الوافی، اصفهان، کتابخانه­ی امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام.
[27]. قمی، ابوالقاسم ابن محمدحسن (1430ق). القوانین المحکمة فی الأصول، قم، إحیاء الکتب الإسلامیة.
[28].کرکی، علی ابن حسین (1414ق). جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم، مؤسسه­ی آل البیت علیهم السلام.
[29]. کلینی، محممد ابن یعقوب (1407ق). الکافی، محقق/ مصحح: علی­اکبر غفاری و محمد آخوندی. تهران، دارالکتب الإسلامیة.
[30]. مجتهد شیرازی، محمدجعفر ابن طاهر (1352ق). الهدایة فی شرح الکفایة، شیراز، دارالعلم.
[31]. مجلسی، محمدباقر (1403ق). بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی.
[32]. مظفر، محمدرضا (1430ق). اصول الفقه، قم، مؤسسة النشر الإسلامی.
[33]. ملاصدرا، محمد ابن ابراهیم شیرازی (1383). شرح اصول الکافی، تهران، مؤسسه­ی مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
[34]. نجفی، محمدحسن (1404ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، بیروت، دار إحیاء التراث العربی.
[35]. نراقی، مولی احمد (1425ق). الحاشیة علی الروضة البهیة، محقق/ مصحح: رضا استادی و محسن احمدی. قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[36]. ــــــــــــ (1422ق). رسائل و مسائل، قم، کنگره­ی نراقیین.
[37]. ــــــــــــ (1417ق). عوائد الأیام فی بیان قواعد الأحکام، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه­ی علمیه­ی قم.
[38]. ــــــــــــ (1415ق). مستند الشیعة فی أحکام الشریعة، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام.
[39]. ــــــــــــ (1430ق). مفتاح الأحکام، قم، بوستان کتاب.
[40]. ــــــــــــ (بی­تا). مناهج الأحکام و الأصول، بی­جا، بی­نا.
[41]. همدانی، خواجه رشیدالدین فضل­ا... (1371). اسئله و اجوبه رشیدی، اسلام آباد، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان.
[42]. نرم­افزارهای جامع فقه اهل البیت (علیهم السلام)، جامع الأحادیث، جامع اصول فقه و کتابخانه­ی کلام مؤسسه­ی نور. پایگاه اینترنتی کتابخانه­ی نور.