Is crime always a sin in Islamic government?

Document Type : Research Paper

Author

Abstract

 
This study aimed to determine whether a violation of the laws and regulations of the Islamic state which has been legally called crime is always considered a sin and the person who committed it is unfaithful according to religious law and shall be punished on the day of resurrection or is it merely "social and civil offenses" that are punishable by law? Investigating various principles about the nature of government orders and laws of Islamic state provides different answers to this question. This paper referred to three principles and outcomes as well as related verses and narrations. Verses and narrations imply that violation of religious laws of Sharia and the government orders of the Prophet and Shia's Imams and also the laws of the legitimate religious government during the period of major occultation is known as a sin, provided that such a violation being accounted as disobedience of God, the Prophet and the Shia Imams. But taking into account the violation of conventional laws such as those enacted in other countries to regulate social relations as sin is questionable, unless violation of these laws include disturbing social system, harming to others and opposing religious government.
 
 
 
 
 
This study aimed to determine whether a violation of the laws and regulations of the Islamic state which has been legally called crime is always considered a sin and the person who committed it is unfaithful according to religious law and shall be punished on the day of resurrection or is it merely "social and civil offenses" that are punishable by law? Investigating various principles about the nature of government orders and laws of Islamic state provides different answers to this question. This paper referred to three principles and outcomes as well as related verses and narrations. Verses and narrations imply that violation of religious laws of Sharia and the government orders of the Prophet and Shia's Imams and also the laws of the legitimate religious government during the period of major occultation is known as a sin, provided that such a violation being accounted as disobedience of God, the Prophet and the Shia Imams. But taking into account the violation of conventional laws such as those enacted in other countries to regulate social relations as sin is questionable, unless violation of these laws include disturbing social system, harming to others and opposing religious government.
 
 
 
 

Keywords


 
]۱[ قرآن کریم
]۲[ نهج البلاغه.
]۳[ ابن بابویه، محمد‌بن علی (1362 ش). خصال، تصحیح: غفارى، على اکبر، چاپ اول، قم‏، ‏مؤسسه النشر الاسلامی.‏
]۴[ بروجردى، سید محمد ابراهیم‏ (1366 ش). تفسیر جامع، چاپ ششم، تهران‏، ‏انتشارات صدر‏.
]۵[ بلاغی نجفی، محمد جواد (1420 ق). آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، بنیاد بعثت.
]۶[ حر عاملى، محمد‌بن حسن ‏(1425 ق). إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، چاپ اول،‏ بیروت‏، ‏انتشارات‏ اعلمى.
]۷[ حرّانی، ابن شعبه حسن‌بن على ‏(1404 ق). تحف العقول، تصحیح على اکبر غفارى، چاپ دوم، قم‏، مؤسسه النشر الاسلامی.
]۸[ حسینى جرجانى، سید امیر ابوالفتوح ‏(1404 ق). آیات‌الاحکام، تحقیق: میرزا ولى‌الله اشراقى سرابى، چاپ اول‏، تهران‏، انتشارات نوید.
]۹[ خمینی، (امام) سید روح‌الله (1379 ش). لمحات الاصول، تقریرات درس آیت‌اللَّه العظمى بروجردى، الطبعة الاولى‏، تهران، مؤسسة تنظیم و نشر آثار امام خمینی، نشر عروج.
]۱۰[ ــــــــــــــــــــــ (1378 ش). صحیفۀ امام، چاپ سوم، تهران، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، نشر عروج.
]۱۱[ ــــــــــــــــــــــ (1379 ش). کتاب البیع، چاپ اول، تهران، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام، نشر عروج.
]۱۲[ ــــــــــــــــــــــ (1377 ش). ولایت فقیه، چاپ اول، تهران، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام، ‌نشر عروج.
]۱۳[ راوندی، قطب‌الدین سعید‌بن هبه الله (1405 ق). فقه‌القرآن فی شرح آیات‌الاحکام، چاپ دوم، قم، کتابخانۀ آیت‌الله مرعشی نجفی.
]۱۴[ زمخشری، محمود (1407 ق). الکشاف عن حقائق غوامض‌التنزیل، چاپ سوم، بیروت، دارالکتاب العربی.
]۱۵[ سیوطی، جلال‌الدین (1404 ق). الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانۀ آیت‌الله مرعشی نجفی‏. 
]۱۶[ شیخ صدوق، محمد‌بن على ابن بابویه ‏(1376 ش).  امالی، چاپ ششم، تهران، انتشارات کتابچى.
]۱۷[ شیخ مفید، محمد‌بن محمد‌بن نعمان (1413 ق). الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، قم، کنگرۀ بزرگداشت شیخ مفید.
]۱۸[ صافی گلپایگانی، لطف‌الله (1363ش/ 1404 ق).  التعزیر، انواعه و ملحقاته، قم، مؤسسه النشر الاسلامی.
]۱۹[ طباطبایی، سید محمد حسین (1417 ق). المیزان فی تفسیر القرآن، چاپ پنجم، قم، مؤسسه النشر الاسلامی.
]۲۰[ طباطبایی، سید محمد حسین (بی‌تا). ولایت و زعامت، بحثی دربارۀ مرجعیت و روحانیت، جمعی از دانشمندان، چاپ دوم، تهران، شرکت سهامی انتشار.
]۲۱[ طبرسی، فضل‌بن حسن (1372 ش). مجمع‌البیان فی تفسیر‌القرآن، چاپ سوم، تهران، انتشارات ناصرخسرو
]۲۲[ فیض کاشانی، ملامحسن (1415 ق). تفسیر الصافی، تحقیق حسین اعلمی، چاپ دوم، تهران، انتشارات الصدر
]۲۳[ کاشانی، ملافتح‌الله (1336 ش). تفسیر منهج‌الصادقین فی الزام‌المخالفین، تهران، کتابفروشی محمد حسن علمی.
]۲۴[ کلینی، محمد‌بن یعقوب‌بن اسحاق (1429ق). کافی، چاپ اول، قم، دار‌الحدیث.
]۲۵[ مجلسى، محمد باقر‌بن محمد تقى‏ (1403 ق). بحار‌الأنوار، ‏چاپ دوم‏، بیروت،‏ دار إلاحیاء التراث العربی.
]۲۶[ منتظری، حسینعلی (1408 ق). دروس فی ولایة الفقیه، قم، مرکز العالمی للدراسات الاسلام.